Inside the Whale
Ale czemu ci młodzi ludzie zwrócili się ku czemuś tak obcemu jak komunizm rosyjski? Dlaczego pisarzy pociągnęła forma socjalizmu uniemożliwiająca uczciwość intelektualną? (...)Było to po prostu coś, w co można uwierzyć. (...)Wszystkie tradycje lojalności i przesądy, przezwyciężone pozornie przez rozum, można było - pod cieniutkim przebraniem - przyzwać w mgnieniu oka z powrotem. Patriotyzm, religia, imperium, splendor munduru - wszystko w jednym słowie: Rosja. Ojciec, król, wódz, bohater, zbawiciel - wszystko w jednym słowie: Stalin. (...)"Komunizm" angielskich intelektualistów jest więc czymś, co można wyjaśnić. Jest to patriotyzm ludzi wykorzenionych. (...)Dla ludzi tego typu rzeczy takie jak czystki, tajna policja, masowe egzekucje, więzienie bez sądu, ect. ect. są zbyt odległe, by przerażały. Mogą przełknąć totalitaryzm, ponieważ nie doświadczyli niczego poza liberalizmem. Cóż przeżyli prawie wszyscy ci pisarze, liczący się w latach trzydziestych? Powtarzający się schemat: szkoła, uniwersytet, parę podróży zagranicznych, potem Londyn. Głód, nędza, opuszczenie, wygnanie, wojna, więzienie, prześladowania, ciężka praca - wszystko to zaledwie słowa. Nic więc dziwnego, że cała ta liczna gromada zwana "prawomyślną lewicą" z łatwością przechodziła do porządku dziennego nad czystkami, GPU i okropnościami pierwszej pięciolatki. Byli tak błogo niezdolni pojąć, co to wszystko naprawdę znaczy. (...)
|
