Mapa Serwisu
|
| Wzrost i rozwój gospodarczy |
|
Admin1 dnia marca 15 2007 21:23:28
|
Wzrost i rozwój gospodarczy
1. Rozwój gospodarczy
2. Wzrost gospodarczy
Są to dwa różne terminy, oznaczają różne pojęcia.
Wzrost jest tożsamy ze wzrostem PKB. Jest to kategoria ilościowa.
Wzrost gospodarczy = wzrost PKB
Rozwój to wzrost + zmiany strukturalne sprzyjające rozwojowi. Jest trudny do policzenia.
Zmianą strukturalną sprzyjającą rozwojowi jest:
- zmiana charakteru zatrudnienia (zmiana z sektora rolniczego do pozarolniczego);
- wzrost udziału pracowników z wyższym wykształceniem w ogólnej liczbie zatrudnionych;
- wzrost zatrudnienia w nowoczesnych gałęziach gospodarki, a spadek w tradycyjnych;
- spadek zanieczyszczenia środowiska naturalnego;
- obniżka wska¼nika śmiertelności niemowląt.
Te wska¼niki, ich pogorszenie, oznaczają pogorszenie rozwoju gospodarczego.
Miary wzrostu.
Miarą wzrostu jest tempo wzrostu PKB oraz inne miary, charakteryzująca osiągnięty poziom wzrostu. Jest to PKB na mieszkańca liczony w $. Im więcej wynosi PKB, tym większy poziom wzrostu gospodarczego. Kraje najbogatsze – 20-30 tys. $ na mieszkańca; niezamożne (Polska) 5-8 tys. $ na mieszkańca; najbiedniejsze 100$ na mieszkańca.
Kraje takie jak Polska (do 5 tys. $) nie płacą skłądek na ONZ oraz mogą liczyć na pomoc finansową.
Rozwój mierzymy przez indeksy dobrobytu czyli wska¼nik wzrostu + zmiany struktury.
Doktrynalne ujęcie wzrostu gospodarczego.
O potrzebie osiągania wzrostu gospodarczego mierzonego w PKB mówiono, że załatwi wszystko – „Wzrost jest Bogiem”.
Rekordowe tempo wzrostu PKB – w Polsce w latach 1971-1975 PKB wynosił 10%, tymczasem zaś w krajach kapitalistycznych – 3%.
„Gospodarka rowerowa” – oznacza szybki wzrost gospodarczy (poddana została ostrej krytyce). Odchodzono od doktrynalnego ujęcia wzrostu gospodarczego.
„Gasnąca krzywa wzrostu gospodarczego” – połączenie osiągniętego wzrostu gospodarczego z możliwym do osiągnięcia tempem wzrostu gospodarczego.
Im wyższy poziom wzrostu, tym niższe tempo wzrostu. Przy wysokim poziomie nie może być wysokiego tempa.
„Wzrost zerowy” – gospodarka z roku na rok osiąga ten sam wolumen PKB. Brak wzrostu nie oznacza zmiany struktury tworzenia i podziału PKB.
Do kryzysu przyczyniły się raporty Klubu Rzymskiego (nieformalne zrzeszenie najbardziej wpływowych ludzi świata). Raporty – oceniające rozwój cywilizacji – z dziedziny ekonomii.
„Granice wzrostu gospodarczego” – raport Klubu Rzymskiego 1972r. – ukazał się kiedy jeszcze powszechnie panowała doktryna, że wzrost jest Bogiem, skrytykował wzrost gospodarczy i uznał go za szkodliwy.
Przedstawiono w nim kilka barier wzrostu gospodarczego, które jeśli nie zostaną zmniejszone, mogą zagrozić cywilizacji np.:
- wyczerpywanie się zasobów naturalnych – gro¼ba, że tych bogactw zabraknie dla przyszłych pokoleń m. in. rudy, węgla, ropy, złota itp. oznaczać to będzie początkowo wzrost cen, a następnie całkowity brak;
- skażenie środowiska – lata ‘60 i ’70 największe skażenie środowiska (wód i powietrza), rozmiary skażenia były katastrofalne i zagrażały życiu ludzi.
Rafineria Płocka – lata ’60 – wzrost liczby poronień – najbardziej trujące wyziewy, których nie widać.
Następny raport dopuszczał wzrost gospodarczy – „teoria wzrostu ograniczonego” – dopuszczał wzrost gospodarczy w krajach słabo rozwiniętych i tam gdzie nie ma gospodarki krajowej, kraje bogate powinny czuć się w obowiązku pomagać krajom biednym.
Gospodarkę dzielimy na 3 sektory:
1. rolnictwo, rybołówstwo, myśliwstwo
2. przemysł, górnictwo, budownictwo
3. usługi produkcyjne, materialne (zw. Z produktem, naprawa obuwia, samochodu) i niematerialne (jeden człowiek świadczy usługi drugiemu, adwokat, lekarz, nauczyciel)
Materialne i niematerialne były ważne dla gospodarki planowej, ponieważ w ówczesnej gospodarce materialne tworzyły dochody narodowe, a niematerialne nie tworzyły dochodu narodowego.
Jeżeli następuje wzrost gospodarczy mierzony wzrostem PKB, to w pierwszej kolejności rozwija się rolnictwo, pó¼niej przemysł i usługi.
Prawo Clarka i Fishera
Wraz ze wzrostem gospodarczym następuje względne zmniejszenie zatrudnienia w sektorze 1, połączone ze wzrostem zatrudnienia w sektorze 2, a następnie w wyniku dalszych procesów wzrostu gospodarczego ze względnym spadkiem zatrudnienia w sektorze 2 i ze zwiększeniem zasobów pracy absorbowany przez sektor 3.
|
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.
Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.
Brak ocen.
|
|
|
|
