Mapa Serwisu
|
| GOSPODAROWANIE MAJ¡TKIEM OBROTOWYM PRZEDSIęBIORSTWA |
|
Admin1 dnia marzec 15 2007 11:43:57
|
GOSPODAROWANIE MAJ¡TKIEM OBROTOWYM PRZEDSIęBIORSTWA
Majątek obrotowy przedsiębiorstwa stanowią zapasy: materiałowe, produkcji niezakończonej i wyrobów gotowych. Zapasy materiałowe i produkcji niezakończonej to zapasy produkcyjne (materiałowe).
W przedsiębiorstwie handlowym występują: zapasy towarów, zapasy materiałów o charakterze pomocniczym np. narzędzia i urządzenia do sprzątania, środki czyszcząco-konserwujące.
W przedsiębiorstwach usługowych występują tylko zapasy materiałowe.
Zadania majątku obrotowego w przedsiębiorstwie: zapewnienie ciągłości procesów zaopatrzenia, zbytu i produkcji, zapewnienie stabilności przebiegu tych procesów, zapobieganie zakłóceniom tych procesów.
Tworzenie i utrzymywanie zapasów jest kosztochłonne. Roczny koszt utrzymania zapasu to średnio 25-30% wartości przechowywanych zapasów.
Efektywne gospodarowanie majątkiem obrotowym wymaga optymalizacji poziomu i struktury tego majątku.
Miary stopnia efektywności wykorzystania majątku obrotowego rzeczowego:
- materiałochłonność całkowita produkcji
- materiałochłonność jednostkowa produkcji
Czynniki (sposoby) obniżania materiałochłonności produkcji, czyli dobrego wykorzystania majątku obrotowego w produkcji: postęp konstrukcyjny, normalizacja i unifikacja zużycia składników rzeczowych majątku obrotowego, postęp technologiczny, staranność o właściwy dobór materiałów.
Postęp konstrukcyjny – przy nim należy: analizować funkcje wyrobów, które się wytwarza, analizować koszty jakie trzeba ponieść by były one spełnione, eliminować zbędne części w wyrobie, starać się żeby wyrób uzyskał optymalne właściwości techniczno-eksploatacyjne z punktu widzenia funkcjonowania wyrobu, miniaturyzować wymiary, zmniejszać złożoność.
Normalizacja i unifikacja zużycia składników rzeczowych majątku obrotowego: tutaj obowiązują wymogi ustalone w normach technicznych - państwowych i międzynarodowych np. UE; ograniczenie rodzajów, gatunków, odmian, wymiarów i materiałów stosowanych w przedsiębiorstwie.
Postęp technologiczny – należy: dążyć do tego by technologie były: nisko materiałochłonne, nisko energochłonne, bezodpadowe i aby cięcia i rozkroje były optymalizowane, oceniać produkt nie przy pomocy cech zmysłowych, ale głębokiej analizy technicznej, automatycznej czyli precyzyjnej, wykorzystywać produkcyjnie odpady jeżeli nie da się uruchomić technologii bezodpadowej.
Dobór materiałów – chodzi o: najlepszy wariant wsadu czynników do procesu produkcji, odpowiednie proporcje i jakość materiałów i surowców, ekonometryczno-matematyczno-statystyczne metody optymalizacji zużycia materiałów.
W dobrym gospodarowaniu rzeczowym majątkiem obrotowym pomaga normowanie zużycia materiałów przy pomocy inżynierów. Wymaga to budowy normy zużycia materiałów:
Nz = Nt + Sp + O, gdzie:
Nt - zużycie teoretyczne
Sp - straty produkcyjne
O – odpady.
Do budowy norm zużycia materiałów stosuje się metody: analityczno-obliczeniowe, doświadczalno-laboratoryjne, doświadczalno-produkcyjne (statystyczne – oparte na obserwacji przez jakiś czas).
By dobrze gospodarować rzeczowym majątkiem obrotowym trzeba przeprowadzać kontrolę zużycia majątku obrotowego: wstępną, bieżącą, wynikową – liczymy produkty, ile powstało materiałów, odpadów, jakie pojawiły się straty.
Trzeba patrzeć na zapas produkcji niezakończonej, który zależy od: długości cyklu produkcyjnego; rytmu produkcji; wielkości partii produkcji.
Zapasy towarowe (wyrobów gotowych) są wynikiem różnic między strumieniami produkcji i zbytu
Czynniki kształtujące zapasy produkcyjne przedsiębiorstwa możemy podzielić na:
1. Zewnętrzne: warunki dostaw jakie może wynegocjować przedsiębiorstwo z kontrahentami; rozstrzygnięcia kwestii dystrybucji i transportu; sezonowość; ¼ródła zaopatrzenia (krajowe czy zagraniczne); formy zaopatrzenia (bezpośrednio u producenta czy u hurtownika); wielkość jednorazowej dostawy materiałów niezbędnych do produkcji; warunki rynku zbytu (ceny, kredyty, upusty); 2. Wewnętrzne: magazynowanie (jakość, porządek na półkach itp.); techniczno-organizacyjne przygotowanie do produkcji; charakter zużycia produkcyjnego, zależy od rodzaju, jakości, zmian asortymentu produkcji, właściwości materiałów; właściwości procesu technologicznego.
Kierunki sterowania zapasami: 1. Statyczne – norma sterująca zapasem to norma zapasów w danym okresie: dobowe zużycie materiałów, cykl dostaw, próba określenia zapasu minimalnego; 2. Optymalizacyjne – kryterium optymalizacji jest funkcja kosztów zapasów: koszty tworzenia zapasu (transport, ubezpieczenie, służbę zaopatrzenia, zapłatę dla służby zaopatrzenia); koszty utrzymania zapasu (magazynowania, starzenia się); koszty wyczerpania zapasu (niedotrzymania kontraktu, przerw w produkcji).
W oparciu o powyższe koszty ustala się optymalną wielkość zapasu dla przedsiębiorstwa.
Działania jakie trzeba wykonać by odpowiednio kształtować zapasy: ustalić właściwy poziom zakupów; ustalić właściwe ¼ródło dostaw; złożyć odpowiednie oferty i przeprowadzić pertraktacje handlowe; wybrać środek transportu; opracować grafik dostaw; dokładnie ewidencjonować, kontrolować i aktualizować realizowane zamówienia; wiedzieć i widzieć co się przyjmuje.
Przedsięwzięcia w procesie doskonalenia gospodarki zapasami w przedsiębiorstwie: 1. Stosować marketing zaopatrzenia – ustalić przedmiot zakupu, wynegocjować korzystną cenę, wybrać właściwe ¼ródło zaopatrzenia, wybrać odpowiednie kanały dystrybucji i komunikacji z otoczeniem zaopatrzeniowym przedsiębiorstwa, dbać o to aby kontrahent miał właściwą postawę do nas i m do niego, stosować metody wspierania dostawców, udzielać referencji, dbać o właściwy podział korzyści; 2. Stosować podejście logistyczne – logistyka to wiedza o tym jak powinien optymalnie poruszać się towar w relacji dostawca-odbiorca, chodzi o: usytuowanie dostaw w kanale dystrybucji, liczbę dostawców (jeden czy wielu), rozstrzygnięcia o wielkości dostawy, powiązania między odbiorcą a dostawcą (czynniki decydujące o tym, że decydujemy się na takiego a nie innego dostawcę: cena i jakość produktu, ilość, terminy dostaw, usługi komplementarne, zdolności techniczno-produkcyjne, odległość dostawcy i koszty transportu, warunki umowy i zastrzeżenie możliwości ewentualnej zmiany cen oraz rynku dostawców i systemu finansowania dostaw, przewidzenie możliwości wystąpienia konfliktu, reklamacji o szybkość jej realizacji); 3. Wykorzystać koncepcje cyklu życia produktu.
Majątek finansowy przedsiębiorstwa to należności i roszczenia przedsiębiorstwa oraz środki pieniężne. Należności i roszczenia przedsiębiorstwa to zobowiązania handlowe odbiorców krajowych i zagranicznych, świadczenia z budżetu lub inne rozrachunki z pracownikami oraz dane dostawcom zaliczki. Łrodki pieniężne przedsiębiorstwa to gotówka w kasie, środki na rachunku rozliczeniowym, na rachunkach krajowych w walutach obcych, środki pieniężne stanowiące lokaty terminowe i inne środki pieniężne np. pieniądze w drodze.
|
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.
Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.
Brak ocen.
|
|
|
|
