Mapa Serwisu
|
| Przepisy ogólne |
|
Admin1 dnia marzec 21 2007 18:43:07
|
Przepisy ogólne
Na początku warto wyjaśnić co oznacza pojęcie BANK. Otóż bank jest osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustaw, działającą na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym. Określenia bank nie może używać jednostka, z której działalności jednoznacznie wynika, że nie wykonuje czynności bankowych.
Natomiast czynności bankowe to:
1) przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów,
2) prowadzenie innych rachunków bankowych,
3) udzielanie kredytów,
4) udzielanie gwarancji bankowych,
5) emitowanie bankowych papierów wartościowych,
6) przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych,
7) wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.
8) udzielanie pożyczek pieniężnych,
9) operacje czekowe i wekslowe,
10) wydawanie kart płatniczych oraz wykonywanie operacji przy ich użyciu,
11) terminowe operacje finansowe,
12) nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych,
13) przechowywanie przedmiotów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych,
14) wykonywanie czynności obrotu dewizowego,
15) udzielanie poręczeń,
16) wykonywanie czynności zleconych, związanych z emisją papierów wartościowych.
Działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności wymienione powyżej, może być wykonywana wyłącznie przez banki, przy zachowaniu przepisów ustawy, w granicach określonych przez statut banku.
Ponadto Banki poza wykonywaniem czynności bankowych, mogą:
1) obejmować lub nabywać akcje i prawa z akcji, udziały innej osoby prawnej nie będącej bankiem lub jednostki uczestnictwa w funduszach powierniczych, z tym że ich łączna wartość w stosunku do jednego podmiotu nie może przekroczyć 15% funduszy własnych banku,
2) zaciągać zobowiązania związane z emisją papierów wartościowych,
3) dokonywać obrotu papierami wartościowymi,
4) dokonywać na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem zamiany wierzytelności na składniki majątku dłużnika, z tym że bank jest obowiązany do ich sprzedaży w okresie nie dłuższym niż 3 lata od daty nabycia,
5) nabywać i zbywać nieruchomości oraz wierzytelności zabezpieczone hipoteką,
6) świadczyć usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach finansowych,
7) świadczyć inne usługi finansowe.
Bank w związku z charakterem działalności jest obowiązany do utrzymywania płynności płatniczej dostosowanej do rozmiarów i rodzaju prowadzonej działalności. W bankach działa kontrola wewnętrzna, która sprawdza legalność i prawidłowość działalności prowadzonej przez bank oraz prawidłowość i rzetelność składanych sprawozdań i informacji. Kontrola wewnętrzna w bankach spółdzielczych zrzeszonych w bankach regionalnych może być wykonywana na zasadach określonych w umowie zrzeszenia przez właściwy bank regionalny. W bankach spółdzielczych zrzeszonych w innych bankach kontrolę wewnętrzną mogą wykonywać banki zrzeszające, jeżeli umowa zrzeszenia to przewiduje.
Tworzenie i organizacja banków oraz oddziałów i przedstawicielstw banków
Banki mogą być tworzone jako banki państwowe, banki spółdzielcze lub banki w formie spółek akcyjnych. Założycielami banku w formie spółki akcyjnej mogą być osoby prawne i osoby fizyczne, z tym że założycieli nie może być mniej niż 3.
Założycielami banku spółdzielczego mogą być tylko osoby fizyczne w liczbie wymaganej dla założenia spółdzielni, określonej ustawą z dnia 16 września 1982 r.
A. Banki państwowe
Bank państwowy może być utworzony przez Radę Ministrów w drodze rozporządzenia, na wniosek Ministra Skarbu Państwa zaopiniowany przez Komisję Nadzoru Bankowego. W tym samym trybie następuje likwidacja banku państwowego.
Rozporządzenie Rady Ministrów o utworzeniu banku państwowego określa nazwę, siedzibę, przedmiot i zakres działania banku, jego fundusze statutowe, w tym środki wydzielone z majątku Skarbu Państwa, które stają się majątkiem banku.
Bank państwowy nie podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorstw państwowych. Organami banku państwowego są rada nadzorcza i zarząd. Członkowie zarządów lub rad nadzorczych nie mogą zajmować się działalnością konkurencyjną. W szczególności nie mogą być członkami zarządu lub rady nadzorczej innego banku, chyba że bank państwowy jest akcjonariuszem tego banku.
Radę nadzorczą powołuje się na okres 3 lat spośród osób posiadających odpowiednie kwalifikacje z zakresu finansów. Przewodniczącego rady nadzorczej powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Skarbu Państwa. Członkowie rady są powoływani przez Ministra Skarbu Państwa spośród osób nie będących członkami zarządu tego banku. Odwołanie członków rady następuje w takim samym trybie, w jakim zostali powołani.
Prezesa zarządu banku państwowego powołuje i odwołuje, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Bankowego, rada nadzorcza banku. Wiceprezesów i pozostałych członków zarządu powołuje i odwołuje rada nadzorcza banku, na wniosek prezesa zarządu.
Rada nadzorcza sprawuje nadzór nad działalnością banku państwowego, zatwierdza przedstawione przez Zarząd sprawozdanie finansowe oraz podział zysku i sposób pokrycia strat, a także przyjmuje sprawozdania z działalności banku, udziela zarządowi banku zaleceń oraz może zawieszać w czynnościach członków zarządu banku.
Zarząd banku rozpatruje sprawy dotyczące działalności banku oraz podejmuje w tych sprawach uchwały, których wykonanie zapewnia prezes zarządu banku. Rada nadzorcza uchyla uchwałę zarządu banku w razie stwierdzenia jej niezgodności z przepisami prawa lub statutem banku. Prezes zarządu banku państwowego reprezentuje bank, przewodniczy zarządowi banku oraz organizuje działalność banku. Szczegółowy zakres działania rady nadzorczej i zarządu oraz osoby uprawnione do reprezentowania banku określa statut banku państwowego, który nadaje, w drodze rozporządzenia, Minister Skarbu Państwa w porozumieniu z Ministrem Finansów, po zasięgnięciu opinii Komisji Nadzoru Bankowego.
B. Banki spółdzielcze
Bank spółdzielczy może być utworzony - z zachowaniem trybu określonego przepisami ustawy - Prawo spółdzielcze - na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego, wydanego w uzgodnieniu z Ministrem Finansów, na wniosek założycieli, z uwzględnieniem zasad określonych ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki źywnościowej. Statut banku spółdzielczego pod rygorem nieważności powinien być sporządzony w formie aktu notarialnego.
C. Banki w formie spółek akcyjnych
Bank w formie spółki akcyjnej może być utworzony na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego, wydanego w uzgodnieniu z Ministrem Finansów, z zachowaniem trybu określonego w przepisach Kodeksu handlowego o spółkach akcyjnych. Funkcję organu nadzoru pełni rada nadzorcza, składająca się co najmniej z 5 osób wybieranych przez walne zgromadzenie akcjonariuszy. Bank obowiązany jest informować Komisję Nadzoru Bankowego o składzie rady nadzorczej. Zarząd banku składa się co najmniej z 3 osób. Powołanie 2 członków zarządu banku, w tym prezesa, następuje za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego. Z wnioskiem o wyrażenie zgody występuje rada nadzorcza.
Rada nadzorcza informuje Komisję Nadzoru Bankowego o pozostałych osobach ze składu zarządu banku i o zmianach w składzie zarządu. Komisja Nadzoru Bankowego może zażądać informacji i dokumentów dotyczących tych osób, w zakresie niezbędnym do wyrażenia zgody.
Komisja Nadzoru Bankowego odmawia wyrażenia zgody na powołanie osób, o których mowa wcześniej, jeżeli:
1) były karane za przestępstwa z winy umyślnej,
2) prowadzone jest przeciwko nim postępowanie karne lub karne skarbowe.
Komisja Nadzoru Bankowego może odmówić wyrażenia zgody na powołanie osób, o których mowa wcześniej, jeżeli:
1) w poprzednich miejscach pracy spowodowały udokumentowane straty majątkowe,
2) nie spełniają wymagań określonych w art. 30 ust. 1.
Bank w formie spółki akcyjnej może być utworzony również przez osoby zagraniczne albo z udziałem osób zagranicznych. Wkłady pieniężne osób zagranicznych do kapitału założycielskiego banku są wnoszone w złotych.
Osoba nabywająca albo zamierzająca nabyć lub objąć akcje bąd¼ prawa z akcji banku jest obowiązana:
1) o fakcie nabycia lub objęcia akcji bąd¼ praw z akcji powiadomić bank, którego akcje lub prawa z akcji nabyła lub objęła, jeżeli będą one wraz z akcjami lub prawami z akcji będącymi w jej dyspozycji stanowić pakiet uprawniający do wykonywania ponad 5% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy banku,
2) uzyskać każdorazowo, za pośrednictwem banku, którego akcje zamierza nabyć lub objąć, zezwolenie Komisji Nadzoru Bankowego na nabycie lub objęcie tych akcji bąd¼ praw z tych akcji, jeżeli będą one stanowić wraz z akcjami lub prawami z akcji będącymi w jej dyspozycji pakiet uprawniający do wykonywania ponad 10%, 20%, 25%, 33%, 50%, 66% i 75% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy banku.
Bank w formie spółki akcyjnej jest obowiązany niezwłocznie:
1) zgłaszać Komisji Nadzoru Bankowego fakt posiadania przez jednego akcjonariusza pakietu akcji dającego prawo do ponad 5% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy banku,
2) wystąpić z wnioskiem w imieniu osoby, o której mowa w ust. 1 pkt 2, do Komisji Nadzoru Bankowego o wydanie zezwolenia na nabycie akcji lub praw z akcji; art. 33 stosuje się odpowiednio.
Komisja Nadzoru Bankowego może odmówić wydania zezwolenia na nabycie akcji lub praw z akcji, jeżeli osoba zamierzająca nabyć akcje lub prawa z akcji nie daje rękojmi prowadzenia spraw banku w sposób należycie zabezpieczający interesy jego klientów albo gdy środki przeznaczone na nabycie akcji lub praw z akcji pochodzą z pożyczki lub kredytu, lub ¼ródeł nie udokumentowanych.
Osoba zamierzająca sprzedać pakiet akcji bąd¼ praw z akcji:
1) uprawniający do wykonywania ponad 10% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy,
2) w wyniku sprzedaży którego pozostały w jej posiadaniu pakiet akcji bąd¼ praw z akcji będzie uprawniał do mniej niż 20%, 33% i 50% głosów podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy
- obowiązana jest powiadomić o swoim zamiarze Komisję Nadzoru Bankowego.
Akcje banków są akcjami imiennymi, z wyjątkiem akcji dopuszczonych do obrotu publicznego. W okresie roku, licząc od daty wpisania banku do rejestru handlowego, zbycie akcji imiennych przez akcjonariuszy wymaga zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego. W razie uchylenia decyzji wyrażającej zgodę na wprowadzenie akcji banku do obrotu publicznego, akcje banku na okaziciela podlegają zamianie na akcje imienne. Zamianie na akcje imienne podlegają również akcje banku na okaziciela, które nie są przedmiotem publicznego obrotu papierami wartościowymi.
Podmiot zagraniczny jako akcjonariusz banku ma prawo, po opłaceniu należnych podatków i opłat, do zakupu waluty obcej w banku upoważnionym do jej skupu i przekazania jej za granicę bez odrębnego zezwolenia dewizowego za:
1) kwoty uzyskane z tytułu uczestnictwa w zysku banku na podstawie zaświadczenia wydanego przez bank po zatwierdzeniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, sprawozdania finansowego spółki,
2) kwoty uzyskane ze sprzedaży albo umorzenia akcji banku, objętych lub nabytych zgodnie z art. 25,
3) należne mu kwoty w razie likwidacji banku,
4) kwoty uzyskane jako odszkodowanie, z tytułu wywłaszczenia lub zastosowania innych środków wywołujących skutki równoznaczne z wywłaszczeniem.
D. Postępowanie przy tworzeniu banków
Utworzenie banku może nastąpić, jeżeli:
1) zostało zapewnione wyposażenie banku w:
a) fundusze własne, których wielkość powinna być dostosowana do rodzaju czynności bankowych przewidzianych do wykonywania i rozmiaru zamierzonej działalności, z tym że jeden założyciel oraz grupa założycieli, pozostających w stosunku dominacji i zależności, może wnieść wkład pieniężny w kwocie nie przekraczającej połowy kapitału założycielskiego,.
b) pomieszczenia posiadające odpowiednie urządzenia techniczne, należycie zabezpieczające przechowywane w banku wartości, z uwzględnieniem zakresu i rodzaju prowadzonej działalności bankowej,
2) założyciele oraz osoby przewidziane do objęcia w banku stanowisk członków zarządu dają rękojmię prowadzenia działalności w sposób należycie zabezpieczający interesy klientów banku,
3) co najmniej dwie osoby przewidziane do objęcia w banku stanowisk członków zarządu posiadają wykształcenie i doświadczenie zawodowe niezbędne do kierowania bankiem,
4) przedstawiony przez założycieli plan działalności banku na okres co najmniej trzyletni wskazuje, że działalność ta będzie bezpieczna dla środków pieniężnych gromadzonych w banku.
Część kapitału założycielskiego może być wniesiona w formie wkładów niepieniężnych w postaci wyposażenia i nieruchomości, jeśli będą one bezpośrednio przydatne w prowadzeniu działalności bankowej, z tym że kapitał założycielski wnoszony w formie pieniężnej nie może być niższy od kwoty określonej w art. 32 ust. 1, a wartość wnoszonych wkładów niepieniężnych nie może przekraczać 15% kapitału założycielskiego.
W razie podwyższania kapitału banku wartość wkładów niepieniężnych nie może przekroczyć 15% funduszy podstawowych banku.
Kapitał założycielski banku nie może pochodzić z pożyczki lub kredytu, lub ¼ródeł nie udokumentowanych.
Wniosek do Komisji Nadzoru Bankowego o wydanie zezwolenia na utworzenie banku powinien zawierać:
1) określenie nazwy i siedziby banku,
2) określenie czynności bankowych, do których wykonywania bank ma być upoważniony, oraz dane o przedmiocie i zakresie zamierzonej działalności,
3) dane dotyczące:
a) założycieli i osób przewidzianych do objęcia w banku stanowisk członków zarządu,
b) kapitału założycielskiego.
2. Do wniosku załącza się:
1) projekt statutu banku,
2) program działalności i plan finansowy banku na okres co najmniej trzyletni,
3) dokumenty dotyczące założycieli i ich sytuacji finansowej, wymagane przez Komisję Nadzoru Bankowego,
4) opinię właściwych władz nadzorczych kraju siedziby wnioskodawcy, jeżeli założycielem jest bank zagraniczny.
3. Projekt statutu banku określa w szczególności:
1) jego nazwę, która powinna zawierać wyraz "bank" i odróżniać się od nazwy innych banków oraz wskazywać, czy jest to bank państwowy, bank w formie spółki akcyjnej czy bank spółdzielczy,
2) siedzibę banku, przedmiot działania i zakres jego działalności,
3) organy i organizację banku oraz zasady składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych,
4) zasady sprawowania kontroli wewnętrznej,
5) fundusze własne oraz zasady gospodarki finansowej.
4. Jeżeli z wnioskiem o wydanie zezwolenia na utworzenie banku występuje więcej niż 10 założycieli, są oni obowiązani ustanowić 1-3 pełnomocników, którzy będą ich reprezentować wobec Komisji Nadzoru Bankowego w okresie poprzedzającym wydanie zezwolenia na utworzenie banku. Pełnomocnictwo powinno być sporządzone w formie aktu notarialnego.
Wnoszony przez założycieli banku kapitał założycielski nie może być niższy od równowartości 5.000.000 EURO (2) obliczonych w złotych według kursu ogłaszanego przez NBP obowiązującego w dniu wydania decyzji zezwalającej na utworzenie banku.
Komisja Nadzoru Bankowego określa, w drodze uchwały:
1) szczegółowe zasady dotyczące wyposażenia banków spółdzielczych w kapitał założycielski,
2) szczegółowe zasady wnoszenia kapitału założycielskiego banku w formie spółki akcyjnej i banków państwowych.
Komisja Nadzoru Bankowego:
1) wzywa założycieli do uzupełnienia wniosku, jeżeli nie odpowiada on wymaganiom określonym w art. 31, oraz może zażądać uzupełniających danych lub dokumentów dotyczących w szczególności założycieli i osób przewidzianych do objęcia w banku stanowisk członków zarządu, w tym informacji o ich sytuacji majątkowej i rodzinnej, jeżeli informacje te są niezbędne do podjęcia decyzji o wydaniu zezwolenia na utworzenie banku,
2) w terminie nie przekraczającym 3 miesięcy od daty otrzymania wniosku lub jego uzupełnienia - wydaje decyzję w przedmiocie zezwolenia na utworzenie banku.
W zezwoleniu na utworzenie banku Komisja Nadzoru Bankowego określa: nazwę banku, jego siedzibę, nazwy (nazwiska) założycieli i obejmowane przez nich akcje, wysokość kapitału założycielskiego, czynności bankowe, do których wykonywania bank jest upoważniony, oraz warunki, po których spełnieniu Komisja Nadzoru Bankowego zezwoli na rozpoczęcie przez bank działalności, a także zatwierdza projekt statutu banku. Statut banku powinien być zgodny z zezwoleniem na utworzenie banku.
Komisja Nadzoru Bankowego może być uczestnikiem w postępowaniu rejestrowym dotyczącym banku. Bank może rozpocząć działalność po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego.
Z wnioskiem o wydanie zezwolenia na rozpoczęcie przez bank działalności występuje zarząd banku.
Zezwolenie na rozpoczęcie przez bank działalności wydaje się po stwierdzeniu, że bank:
1) jest należycie przygotowany organizacyjnie do rozpoczęcia działalności,
2) zgromadził w całości kapitał założycielski,
3) dysponuje odpowiednimi warunkami do przechowywania środków pieniężnych i innych wartości, z uwzględnieniem zakresu i rodzaju prowadzonej działalności bankowej,
4) spełnia inne warunki określone w decyzji o wydaniu zezwolenia na utworzenie banku.
Komisja Nadzoru Bankowego odmawia wydania zezwolenia na utworzenie banku lub na zmianę jego statutu, jeżeli nie zostały spełnione wymagania obowiązujące przy tworzeniu banków lub zamierzona działalność banku naruszałaby przepisy prawa, interesy klientów albo nie gwarantowałaby bezpieczeństwa gromadzonych w banku środków.
Utworzenie za granicą banku przez osoby krajowe lub z udziałem osób krajowych, jak również utworzenie oddziału banku krajowego za granicą, wymaga zezwolenia Ministra Finansów. Wydanie zezwolenia wymaga uzgodnienia z Komisją Nadzoru Bankowego, jeżeli założycielem banku lub oddziału banku jest bank krajowy.
Wniosek o utworzenie za granicą banku przez osoby krajowe lub z udziałem osób krajowych powinien zawierać:
1) określenie nazwy, siedziby i formy organizacyjnej banku,
2) dane dotyczące założycieli i kapitału założycielskiego.
3. Do wniosku załącza się:
1) list intencyjny i projekt statutu,
2) program działalności i plan finansowy banku na okres co najmniej trzyletni,
3) informacje o przepisach prawnych obowiązujących w państwie przyjmującym w zakresie:
a) zezwoleń na podjęcie działalności przez bank,
b) przepisów podatkowych dotyczących działalności banków,
c) przepisów dotyczących transferu dewiz i nadzoru bankowego.
Wniosek, o którym mowa wcześniej, powinien zawierać:
1) nazwę i siedzibę banku występującego z wnioskiem oraz charakterystykę jego działalności,
2) rodzaje czynności bankowych, do których wykonywania ma być upoważniony oddział banku, oraz siedzibę oddziału,
3) wielkość funduszy przydzielonych do dyspozycji oddziału,
4) dane dotyczące co najmniej 2 osób przewidzianych do objęcia w oddziale stanowisk dyrektora lub jego zastępcy.
Do wniosku załącza się zobowiązanie występującego z wnioskiem banku zagranicznego o zaspokajaniu wszelkich roszczeń, jakie mogą powstać w stosunkach między oddziałem i innymi podmiotami.
W zezwoleniu na utworzenie oddziału banku zagranicznego w kraju Komisja Nadzoru Bankowego ustala w szczególności siedzibę oddziału, rodzaj czynności bankowych, do których wykonywania oddział jest upoważniony, oraz minimalną wysokość funduszy niezbędnych do działalności oddziału. Oddziały banków zagranicznych podlegają wpisowi do rejestru handlowego. Do oddziałów banków zagranicznych, działających na terenie Rzeczypospolitej, stosuje się przepisy prawa polskiego.
Banki zagraniczne mogą otwierać w Polsce swoje przedstawicielstwa na podstawie zezwolenia Komisji Nadzoru Bankowego wydanego, po uzgodnieniu z Ministrem Finansów, na wniosek zainteresowanego banku.
Rachunki bankowe
Banki prowadzą rachunki bankowe dla osób fizycznych i osób prawnych oraz dla jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, o ile posiadają zdolność prawną. Rachunki bankowe są prowadzone w złotych i w walutach obcych.
Bank swobodnie dysponuje powierzonymi środkami pieniężnymi, a w zamian dokłada wszelkich starań w zakresie bezpieczeństwa powierzonych środków pieniężnych bankowi.
Banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:
1) rachunki bieżące,
2) rachunki pomocnicze,
3) rachunki lokat terminowych,
4) rachunki oszczędnościowe - wkłady oszczędnościowe.
Rachunki oszczędnościowe są prowadzone dla osób fizycznych. Mogą być one również prowadzone dla szkolnych kas oszczędnościowych i pracowniczych kas zapomogowo-pożyczkowych.
Rachunki oszczędnościowe nie mogą być wykorzystywane przez ich posiadaczy do przeprowadzania rozliczeń pieniężnych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami.
Rachunek oszczędnościowy może być prowadzony dla kilku osób (rachunek wspólny), z których każda korzysta z uprawnień posiadacza rachunku w granicach określonych w umowie.
Łrodki pieniężne na rachunku bankowym mogą być oprocentowane według stopy stałej lub zmiennej w wysokości i na zasadach określonych w umowie. Do obliczania odsetek przyjmuje się, że rok liczy 365 dni.
Otwarcie rachunku bankowego następuje przez zawarcie z bankiem umowy na piśmie.
Umowa rachunku bankowego powinna określać w szczególności:
1) strony umowy,
2) rodzaj otwieranego rachunku,
3) walutę, w jakiej rachunek jest prowadzony,
4) czas, na jaki rachunek został otwarty,
5) wysokość oprocentowania i warunki jego zmiany,
6) sposób dysponowania środkami zgromadzonymi na rachunku,
7) terminy wypłaty lub kapitalizacji odsetek,
8) terminy realizacji zleceń posiadacza rachunku,
9) zakres odpowiedzialności banku za terminowe i prawidłowe przeprowadzenie rozliczeń pieniężnych oraz wysokość odszkodowania za przekroczenie terminu realizacji dyspozycji posiadacza rachunku,
10) tryb i warunki dokonywania zmian umowy,
11) sposób i termin wypowiedzenia lub rozwiązania umowy rachunku,
12) zasady rozwiązania umowy w razie niedokonywania na rachunku żadnych obrotów.
W umowie rachunku bankowego wskazuje się zasady i sposób ustalania wysokości prowizji i opłat za czynności związane z prowadzeniem rachunku. Dowodem zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego może być książeczka lub inny dokument potwierdzający zawarcie umowy. W nazwie dokumentu należy użyć w odpowiednim przypadku wyrazu "oszczędnościowy".
Dowód zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego jest wystawiany jako dokument imienny.
Łrodki pieniężne na rachunkach oszczędnościowych jednej osoby, niezależnie od liczby zawartych umów, wolne są od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego do wysokości trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, bez wypłat nagród z zysku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za okres bezpośrednio poprzedzający dzień wystawienia tytułu wykonawczego.
W razie śmierci posiadacza rachunków oszczędnościowych, bank jest obowiązany wypłacić z tych rachunków:
1) kwotę wydatkowaną na koszty pogrzebu posiadacza rachunku - osobie, która przedstawi rachunki stwierdzające wysokość poniesionych przez nią wydatków - w wysokości nie przekraczającej kosztów urządzenia pogrzebu zgodnie ze zwyczajami przyjętymi w danym środowisku,
2) kwotę nie wyższą niż przypadające na ostatni miesiąc przed śmiercią posiadacza rachunku dwudziestokrotne przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku, ogłaszane przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie przekraczającą jednak wysokości środków na rachunku - osobie, którą posiadacz rachunku wskazał w umowie.
W razie gdy umowa rachunku oszczędnościowego nie stanowi inaczej, ulega ona rozwiązaniu, jeżeli w ciągu 5 lat nie dokonano na rachunku żadnych obrotów poza okresowym dopisywaniem odsetek, a stan środków na rachunku nie przekracza kwoty minimalnej ustalonej w umowie.
Osoba małoletnia może posiadać rachunek oszczędnościowy, a po ukończeniu 13 lat dysponować środkami pieniężnymi znajdującymi się na tym rachunku, o ile nie sprzeciwi się temu na piśmie jej przedstawiciel ustawowy.
W razie zgłoszenia bankowi utraty dowodu zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego, czeku lub blankietu czeku, bank jest odpowiedzialny za wypłaty gotówkowe, a także za przelewy dokonane w jednostce organizacyjnej banku prowadzącej rachunek oszczędnościowy, od chwili otrzymania przez tę jednostkę zgłoszenia.
W umowie zawartej między bankiem a posiadaczem rachunku bankowego powinna być określona odpowiedzialność banku za dokonane w innych przypadkach wypłaty gotówkowe po otrzymaniu zgłoszenia utraty dokumentów.
Zasady i tryb umarzania dowodów zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego określa, w drodze rozporządzenia, Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Komisją Nadzoru Bankowego.
Umarzanie utraconych dokumentów zawarcia umowy rachunku oszczędnościowego w toku prowadzonej egzekucji sądowej lub administracyjnej z rachunku oszczędnościowego regulują przepisy Kodeksu postępowania cywilnego i przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Bankowe rozliczenia pieniężne
Przez bankowe rozliczenia pieniężne rozumieć należy operacje polegające na dokonywaniu zmian w stanie środków pieniężnych na rachunku bankowym na zlecenie klienta lub w wyniku czynności, które z mocy prawa powodują wskazane zmiany w stanie praw majątkowych klienta. Rozliczenia pieniężne są przeprowadzane w formie gotówkowej i bezgotówkowej.
Rozliczenia pieniężne bezgotówkowe przeprowadzane są przy użyciu papierowych lub elektronicznych nośników informacji, w tym również za pomocą kart płatniczych.
Banki zobowiązane są do niezwłocznej realizacji poleceń przelewu na rachunki Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz innych składek i wpłat, do których poboru zobowiązany jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Jeżeli polecenie przeprowadzenia rozliczenia pieniężnego złożone przez posiadacza rachunku bankowego jest wykonywane przez kilka banków, każdy z tych banków ponosi wraz z pozostałymi solidarną odpowiedzialność wobec posiadacza rachunku za szkody spowodowane niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem polecenia. Wolny od odpowiedzialności jest bank, który udowodni, że szkoda nie powstała z jego winy.
Bank dokonujący wypłat z rachunku bankowego jest obowiązany sprawdzić autentyczność i prawidłowość formalną dokumentu stanowiącego podstawę do wypłaty oraz tożsamość osoby dającej zlecenie.
W przypadku wypłat dokonywanych za pomocą elektronicznego nośnika informacji czynności dokonywane są poprzez automatyczne sprawdzenie autentyczności personalnego numeru identyfikacyjnego bąd¼ hasła albo obu tych danych.
W przypadku wypłat dokonywanych przy użyciu karty płatniczej tłoczonej, nie wykorzystującej elektronicznego nośnika informacji, sprawdzenie autentyczności następuje poprzez porównanie podpisu na karcie z podpisem złożonym na dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji.
Banki są obowiązane przyjmować wpłaty gotówkowe na rachunki bankowe oraz przeliczać i sortować banknoty i monety pochodzące z tych wpłat.
Banki mogą tworzyć izby rozliczeniowe w formie spółek prawa handlowego w celu wymiany zleceń płatniczych oraz ustalania wzajemnych wierzytelności wynikających z tych zleceń.
Prezes Narodowego Banku Polskiego określa, w drodze zarządzenia:
1) formy i tryb przeprowadzania rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem banków,
2) szczegółowe zasady tworzenia, utrwalania, przekazywania i przechowywania dokumentów, o których mowa w art. 7,
3) sposób przeprowadzania rozrachunków międzybankowych,
4) sposoby i tryb przeliczania, sortowania, pakowania i oznaczania opakowań banknotów i monet oraz wykonywania czynności związanych z zaopatrywaniem banków w te znaki.
Kredyty i pożyczki pieniężne oraz zasady koncentracji wierzytelności
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności:
1) strony umowy,
2) kwotę i walutę kredytu,
3) cel, na który kredyt został udzielony,
4) zasady i termin spłaty kredytu,
5) wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany,
6) sposób zabezpieczenia spłaty kredytu,
7) zakres uprawnień banku związanych z kontrolą wykorzystania i spłaty kredytu,
8) terminy i sposób postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych,
9) wysokość prowizji, jeżeli umowa ją przewiduje,
10) warunki dokonywania zmian i rozwiązania umowy.
Bank uzależnia przyznanie kredytu od zdolności kredytowej kredytobiorcy. Przez zdolność kredytową rozumie się zdolność do spłaty zaciągniętego kredytu wraz z odsetkami w terminach określonych w umowie. Kredytobiorca jest obowiązany przedłożyć na żądanie banku dokumenty i informacje niezbędne do dokonania oceny tej zdolności.
Osobie fizycznej, prawnej lub jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, o ile posiada zdolność prawną, które nie mają zdolności kredytowej, bank może udzielić kredytu pod warunkiem:
1) ustanowienia szczególnego sposobu zabezpieczenia spłaty kredytu,
2) przedstawienia niezależnie od zabezpieczenia spłaty kredytu programu naprawy gospodarki podmiotu, którego realizacja zapewni - według oceny banku - uzyskanie zdolności kredytowej w określonym czasie.
Kredytobiorca jest obowiązany umożliwić podejmowanie przez bank czynności związanych z oceną sytuacji finansowej i gospodarczej oraz kontrolę wykorzystania i spłaty kredytu.
Suma udzielonych kredytów, pożyczek pieniężnych, nabytych obligacji i innych niż akcje papierów wartościowych, wierzytelności z tytułu gwarancji bankowych, poręczeń i akredytyw oraz innych wierzytelności banku w stosunku do jednego podmiotu lub podmiotów powiązanych kapitałowo i organizacyjnie ponoszących wspólnie ryzyko gospodarcze nie może przekroczyć 25% funduszy własnych banku.
Zarząd banku jest obowiązany zgłaszać każdorazowo do Komisji Nadzoru Bankowego fakt udzielenia kredytu w wysokości przekraczającej 10% funduszy własnych banku.
Banki we własnym zakresie ustalają i okresowo weryfikują limity koncentracji wierzytelności według kryteriów uwzględniających ich specyfikę działalności, a w szczególności sektora gospodarki i regionu geograficznego, z zachowaniem limitów obowiązujących.
Banki w celu wspólnego udzielenia kredytu mogą zawrzeć umowę o utworzeniu konsorcjum bankowego. W umowie, banki ustalają warunki udzielenia kredytu i jego zabezpieczenia oraz wyznaczają bank umocowany do zawarcia umowy kredytu.
Banki te ponoszą ryzyko związane z udzielonym kredytem proporcjonalnie do wysokości wniesionych środków finansowych do wspólnie udzielonego kredytu.
W czasie obowiązywania umowy kredytu kredytobiorca jest obowiązany przedstawić - na żądanie banku - informacje i dokumenty niezbędne do oceny jego sytuacji finansowej i gospodarczej oraz umożliwiające kontrolę wykorzystania i spłaty kredytu.
W razie stwierdzenia przez bank kredytujący, że warunki udzielenia kredytu nie zostały dotrzymane, lub w razie zagrożenia terminowej spłaty kredytu z powodu złego stanu majątkowego kredytobiorcy, bank może:
1) wypowiedzieć umowę kredytu w całości lub w części,
2) zażądać dodatkowego zabezpieczenia spłaty kredytu bąd¼ przedstawienia w określonym terminie programu naprawczego i jego realizacji po zatwierdzeniu przez bank.
2. Okres wypowiedzenia, o którym mowa wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni, o ile umowa kredytu nie przewiduje okresu dłuższego.
Po upływie okresu wypowiedzenia umowy kredytu kredytobiorca jest obowiązany do niezwłocznego zwrotu wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami należnymi bankowi za okres korzystania z kredytu, o ile umowa kredytu nie stanowi inaczej.
Zasady oprocentowania kredytu określa umowa kredytu, z tym że w razie stosowania stopy zmiennej należy:
1) określić w umowie kredytowej warunki zmiany stopy procentowej kredytu,
2) powiadomić w sposób określony w umowie kredytobiorcę oraz poręczycieli o każdej zmianie stopy oprocentowania kredytu.
W ogłoszeniach i ofertach dotyczących warunków udzielenia kredytu na cele konsumpcyjne banki obowiązane są określać wysokość rocznej stopy oprocentowania tego kredytu.
Umowa kredytu może określać, że od kredytu postawionego do dyspozycji kredytobiorcy i przez niego nie wykorzystanego przysługuje bankowi odrębna prowizja.
Do umów pożyczek pieniężnych zawieranych przez bank stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zabezpieczenia spłaty i oprocentowania kredytu.
Udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, gwarancji bankowej lub poręczenia:
1) członkowi organu banku w kwocie przekraczającej równowartość 5.000 EURO (6), obliczonej w złotych według kursu ogłaszanego przez NBP, łącznego zobowiązania wymaga wspólnej uchwały zarządu i rady nadzorczej, podjętej w głosowaniu tajnym - większością 2/3 głosów w obecności co najmniej połowy członków obu organów, bez udziału zainteresowanej osoby,
2) członkowi organu banku w kwocie nie przekraczającej równowartości 5.000 EURO (7), obliczonej w złotych według kursu ogłaszanego przez NBP, łącznego zobowiązania określa regulamin uchwalony przez radę banku (walne zgromadzenie),
3) osobie zajmującej stanowisko kierownicze w banku określa regulamin uchwalony przez radę banku.
Bank ustala w regulaminie warunki udzielania kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń, o których mowa w ust. 1, oraz prowadzi ich odrębną ewidencję.
Gwarancje bankowe, poręczenia i akredytywy
Banki - na zlecenie - mogą udzielać gwarancji bankowych i poręczeń.
Gwarancją bankową jest jednostronne zobowiązanie banku-gwaranta, że po spełnieniu przez podmiot uprawniony (beneficjenta gwarancji) określonych warunków zapłaty, które mogą być stwierdzone określonymi w tym zapewnieniu dokumentami, jakie beneficjent załączy do sporządzonego we wskazanej formie żądania zapłaty, bank ten wykona świadczenie pieniężne na rzecz beneficjenta gwarancji - bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku.
Bank pośredniczący w wykonaniu świadczenia gwarancyjnego ani też gwarant nie są obowiązani sprawdzać okoliczności, jakie wynikają z dokumentów towarzyszących żądaniu zapłaty. Przyjęcie żądania zapłaty czy też towarzyszących mu dokumentów dotkniętych wadami powodującymi ich nieważność bąd¼ nieskuteczność stanowi ryzyko banku, który je przyjął.
Jeżeli bank-gwarant uzyskał gwarancję innego banku, że przy spełnieniu określonych warunków pokryje on należności wypłacone przez gwaranta w związku z udzieloną gwarancją (regwarancja), stosunek prawny stąd wynikający należy traktować jako odrębne zobowiązanie pomiędzy gwarantem i regwarantem.
Bank może potwierdzić zobowiązanie innego banku wynikające z gwarancji bankowej; w przypadku tym roszczenia z gwarancji można kierować do banku, który jej udzielił, lub do banku, który ją potwierdził, albo do obu tych banków łącznie, aż do zupełnego zaspokojenia roszczeń wierzyciela.
Do poręczeń udzielanych przez banki stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, z tym że poręczenie banku jest zawsze zobowiązaniem pieniężnym.
Bank, działając na zlecenie klienta, ale we własnym imieniu (bank otwierający akredytywę), może zobowiązać się pisemnie wobec osoby trzeciej (beneficjenta), że dokona zapłaty beneficjentowi akredytywy ustalonej kwoty pieniężnej, po spełnieniu przez beneficjenta wszystkich warunków określonych w akredytywie (akredytywa dokumentowa).
Akredytywa dokumentowa musi w szczególności zawierać: nazwę i adres zleceniodawcy i beneficjenta, kwotę i walutę akredytywy, termin ważności akredytywy oraz opis dokumentów, po których przedstawieniu beneficjent jest uprawniony do żądania wypłaty w ramach akredytywy.
Zobowiązanie banku otwierającego staje się wymagalne z chwilą przedstawienia przez beneficjenta dokumentów zgodnie z warunkami akredytywy.
Bank, działając na zlecenie klienta, ale we własnym imieniu (bank otwierający), może zobowiązać się pisemnie wobec innego banku, że dokona zwrotu kwot wypłaconych beneficjentowi lub skupi weksle trasowane ciągnione przez beneficjenta na wskazany bank (akredytywa pieniężna).
Akredytywa pieniężna musi w szczególności zawierać: nazwę i adres osoby upoważnionej do dokonywania wypłat, kwotę i walutę akredytywy oraz termin jej ważności.
Zobowiązania banku otwierającego stają się wymagalne z chwilą wypłaty dokonanej beneficjentowi na zasadach określonych w akredytywie, pod warunkiem przedstawienia przez beneficjenta dokumentu tożsamości.
Roszczenia z tytułu gwarancji bankowych, poręczeń udzielanych przez banki oraz akredytyw, które stały się wymagalne, przedawniają się z upływem 6 lat.
Bieg przedawnienia roszczeń z tytułu gwarancji i akredytyw rozpoczyna się od daty przedłożenia skutecznego żądania zapłaty i w tym okresie roszczenie jest wymagalne, choćby zobowiązanie, z którym gwarancja bąd¼ akredytywa była związana, już wygasło.
Komisja Nadzoru Bankowego określa, w drodze zarządzenia, szczegółowe warunki udzielania gwarancji bankowych i poręczeń udzielanych przez banki.
Emisja bankowych papierów wartościowych
Banki mogą emitować bankowe papiery wartościowe na warunkach podawanych do publicznej wiadomości.
Bank informuje Prezesa Narodowego Banku Polskiego o zamierzonej emisji papierów wartościowych na 30 dni przed terminem emisji, wskazując warunki i wartość emisji.
Prezes Narodowego Banku Polskiego może określać, w drodze zarządzenia, wartość i warunki emisji bankowych papierów wartościowych, na których emisję wymagana jest zgoda Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
Bankowy papier wartościowy służy gromadzeniu przez banki środków pieniężnych w złotych lub w innej walucie wymienialnej i zawiera w nazwie wyrazy "bankowy papier wartościowy", a jego treść obejmuje:
1) wartość nominalną,
2) zobowiązanie banku do:
a) naliczenia określonego oprocentowania według ustalonej stopy procentowej,
b) dokonania wypłaty oznaczonej kwoty osobie uprawnionej, w określonych terminach; osoba uprawniona nie może żądać od banku wykupu papieru przed upływem terminu, o ile treść papieru nie stanowi inaczej,
3) oznaczenie posiadacza papieru wartościowego, jeżeli jest to papier imienny, lub adnotację, że jest to papier wartościowy na okaziciela,
4) zasady przenoszenia praw wynikających z papieru wartościowego,
5) numer papieru wartościowego i datę emisji,
6) podpisy osób upoważnionych do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku.
W treści bankowego papieru wartościowego, jak również w podanej przez emitenta do publicznej wiadomości informacji o warunkach emisji, nie mogą być zamieszczane porównania z warunkami emisji papierów wartościowych innych emitentów.
Banki mogą emitować bankowe papiery wartościowe również w formie zdematerializowanej. Depozyt papierów prowadzi bank emitujący te papiery.
Prawa z bankowych papierów wartościowych emitowanych w formie zdematerializowanej powstają z chwilą zapisania ich po raz pierwszy na rachunku bankowych papierów wartościowych i przysługują posiadaczowi tego rachunku.
Przeniesienie praw z bankowego papieru wartościowego emitowanego w formie zdematerializowanej następuje z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu na rachunku bankowych papierów wartościowych w wyniku zawarcia umowy. Pożytki z bankowych papierów wartościowych uzyskane przed dokonaniem zapisu przypadają nabywcy, chyba że umowa stanowi inaczej.
Bank nie może udzielać kredytu lub pożyczki pieniężnej na kupno bankowych papierów wartościowych emitowanych przez siebie.
Szczególne obowiązki i uprawnienia banków
W celu zabezpieczenia wierzytelności, które wynikają z czynności bankowych, bank może żądać zabezpieczenia przewidzianego w Kodeksie cywilnym i prawie wekslowym oraz zwyczajami przyjętymi w obrocie krajowym i zagranicznym.
Bank może potrącić ze swego długu wierzytelność, której termin płatności jeszcze nie nadszedł, jeżeli podmiot będący dłużnikiem został postawiony w stan likwidacji, oraz we wszystkich tych przypadkach, gdy służy mu prawo ściągnięcia swych wierzytelności przed nadejściem terminu płatności. Potrącenie nie może być dokonane w zakresie, w jakim wierzytelność z rachunku bankowego została zajęta jako przedmiot egzekucji należności z tytułu zobowiązań podatkowych.
Minister Sprawiedliwości, po porozumieniu z Komisją Nadzoru Bankowego, określa, w drodze rozporządzenia, ulgowe stawki opłat sądowych oraz zwolnienia od tych opłat w sprawach o zabezpieczenie należności z tytułu udzielanych przez banki kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń.
Księgi rachunkowe banków, wyciągi z tych ksiąg podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku i opatrzone pieczęcią banku oraz wszelkie wystawione w ten sposób oświadczenia zawierające zobowiązania, zwolnienie z zobowiązań, zrzeczenie się praw lub pokwitowanie odbioru należności oraz stwierdzające udzielenie kredytu, pożyczki pieniężnej, ich wysokość, zasady oprocentowania, warunków spłaty, mają moc prawną dokumentów urzędowych oraz stanowią podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. Dokumenty te są podstawą wpisu hipoteki do księgi wieczystej nieruchomości stanowiącej własność dłużnika banku. Jeżeli nieruchomość nie posiada księgi wieczystej, zabezpieczenie może być dokonane przez złożenie tych dokumentów do zbioru dokumentów.
Na podstawie ksiąg banków lub innych dokumentów związanych z dokonywaniem czynności bankowych banki mogą wystawiać bankowe tytuły egzekucyjne.
W bankowym tytule egzekucyjnym należy oznaczyć bank, który go wystawił i na rzecz którego egzekucja ma być prowadzona, dłużnika zobowiązanego do zapłaty, wysokość zobowiązań dłużnika wraz z odsetkami i terminami ich płatności, datę wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego, jak również oznaczenie czynności bankowej, z której wynikają dochodzone roszczenia, oraz wzmiankę o wymagalności dochodzonego roszczenia. Bankowy tytuł egzekucyjny należy opatrzyć pieczęcią banku wystawiającego tytuł oraz podpisami osób uprawnionych do działania w imieniu banku.
W przypadku egzekucji przeciwko kilku osobom lub z kilku części składowych majątku dłużnika można wystawić dalsze tytuły egzekucyjne.
Bankowy tytuł egzekucyjny może być podstawą egzekucji prowadzonej według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego po nadaniu mu przez sąd klauzuli wykonalności wyłącznie przeciwko osobie, która bezpośrednio z bankiem dokonywała czynności bankowej albo jest dłużnikiem banku z tytułu zabezpieczenia wierzytelności banku wynikającej z czynności bankowej i złożyła pisemne oświadczenie o poddaniu się egzekucji oraz gdy roszczenie objęte tytułem wynika bezpośrednio z tej czynności bankowej lub jej zabezpieczenia.
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, powinno określać kwotę, do której dłużnik poddaje się egzekucji, wraz z ostatecznym terminem, do którego bank może wystawić bankowy tytuł egzekucyjny. Dłużnik może się również poddać egzekucji wydania rzeczy, w przypadku gdy ustanowiono zastaw rejestrowy lub dokonano przeniesienia własności w celu zabezpieczenia roszczenia.
Wniosek banku o nadanie klauzuli wykonalności sąd rozpoznaje niezwłocznie, nie pó¼niej jednak niż w terminie 3 dni od dnia jego złożenia.
Bankowy tytuł egzekucyjny może być także podstawą egzekucji przeciwko osobie trzeciej, gdy osoba ta przejmie dług wynikający z czynności bankowej.
Banki mogą, na podstawie upoważnienia Prezesa Narodowego Banku Polskiego, wykonywać określone czynności obrotu dewizowego i związane z nimi rozliczenia, w tym pośredniczyć w przyjmowaniu i dokonywaniu płatności oraz w dokonywaniu transferu krajowych i zagranicznych środków płatniczych w obrocie dewizowym.
W razie stwierdzenia, że czynności bankowe wykonywane są przez bank z naruszeniem przepisów prawa, statutu lub udzielonego upoważnienia bąd¼ że dalsze ich wykonywanie zagrażałoby bezpieczeństwu gromadzonych w bankach środków, Prezes Narodowego Banku Polskiego może zakazać bankowi dokonywania określonych czynności albo cofnąć w całości lub w określonej części udzielone upoważnienie.
Inne niż banki osoby prawne oraz podmioty nie będące osobami prawnymi mogą dokonywać skupu i sprzedaży walut obcych i dewiz na podstawie upoważnienia Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
Zabezpieczenie wierzytelności banku może być dokonane w drodze przeniesienia na bank przez dłużnika, do czasu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją, prawa własności rzeczy ruchomej lub papierów wartościowych.
W przypadku gdy przeniesiona została własność rzeczy określonej co do gatunku lub zbioru rzeczy, dłużnik obowiązany jest wyodrębnić i oznaczyć rzecz lub zbiór rzeczy oraz - jeżeli umowa nie stanowi inaczej - prowadzić ewidencję zmian w zakresie przedmiotu przewłaszczenia.
W celu zabezpieczenia wierzytelności banku dłużnik lub inna osoba może przelać określoną kwotę w złotych lub w innej walucie wymienialnej na rachunek banku, który zobowiąże się, że zwróci tę kwotę po uzyskaniu spłaty zadłużenia wraz z należnymi odsetkami i prowizją.
Bank nie ma obowiązku zwrotu części kwoty przyjętej na rachunek, równej nie spłaconej w terminie sumie zadłużenia wobec banku, odsetek i prowizji.
Oświadczenie banku zawierające zobowiązanie do zwrotu kwoty przyjętej na rachunek powinno być pod rygorem nieważności złożone na piśmie.
Banki i osoby w nich zatrudnione oraz osoby, za których pośrednictwem bank wykonuje czynności bankowe, są obowiązane zachować tajemnicę bankową, która obejmuje wszystkie wiadomości:
1) dotyczące czynności bankowych i osób będących stroną umowy, uzyskane w czasie negocjacji oraz związane z zawarciem umowy z bankiem i jej realizacją, z wyjątkiem wiadomości, bez których ujawnienia nie jest możliwe należyte wykonanie zawartej przez bank umowy,
2)dotyczące osób, które, nie będąc stroną umowy, o której mowa w pkt 1, dokonały czynności pozostających w związku z zawarciem takiej umowy, z wyjątkiem przypadków, gdy ustawa przewiduje ujawnienie takich czynności.
Banku nie obowiązuje zachowanie tajemnicy wobec strony umowy. Osobom trzecim wiadomości te nie mogą być ujawnione, poza uzasadnionymi przypadkami , a także gdy osoba będąca stroną umowy na piśmie upoważni bank do przekazania określonych informacji wskazanej przez siebie osobie.
Bank ma obowiązek udzielenia informacji stanowiących tajemnicę bankową wyłącznie:
1) innym bankom o wierzytelnościach oraz o obrotach i stanach rachunków bankowych w zakresie, w jakim informacje te są niezbędne w związku z udzielaniem kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń oraz czynnościami obrotu dewizowego, a także w związku z konsolidacją sprawozdań finansowych - bankom należącym do bankowej grupy kapitałowej,
2) na żądanie:
a) osób upoważnionych uchwałą Komisji Nadzoru Bankowego w zakresie, o którym mowa w ust. 3, oraz inspektorów nadzoru bankowego w zakresie, o którym mowa w art. 139 ust. 1 pkt 2,
b) sądu lub prokuratora w związku z toczącym się przeciwko posiadaczowi rachunku będącemu osobą fizyczną postępowaniem karnym lub karnym skarbowym,
c) sądu lub prokuratora w związku z toczącym się postępowaniem karnym lub karnym skarbowym o przestępstwo popełnione w związku z działaniem osoby prawnej lub jednostki nie mającej osobowości prawnej - w zakresie rachunków bankowych i czynności bankowych realizowanych przez tę osobę prawną bąd¼ jednostkę,
d) sądu w związku z prowadzonym postępowaniem spadkowym lub o podział majątku między małżonkami albo prowadzoną przeciwko osobie fizycznej będącej stroną umowy sprawą o alimenty lub o rentę o charakterze alimentacyjnym,
e) Prezesa Głównego Urzędu Ceł w związku z toczącą się:
-sprawą karną lub karną skarbową przeciwko osobie fizycznej będącej stroną umowy zawartej z bankiem,
-sprawą karną lub karną skarbową o przestępstwo popełnione w zakresie działalności osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, która jest posiadaczem rachunku,
f) Prezesa Najwyższej Izby Kontroli w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania kontrolnego określonego w ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli
g)Przewodniczącego Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w zakresie nadzoru
h) Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego
i) biegłego rewidenta upoważnionego do badania sprawozdań finansowych banku na podstawie zawartej z bankiem umowy,
j) Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi w zakresie nadzoru nad wykonywaniem przez bank funkcji depozytariusza
k) służb ochrony państwa i ich upoważnionych pisemnie funkcjonariuszy lub żołnierzy w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania sprawdzającego na podstawie przepisów o ochronie informacji niejawnych.
3) Narodowemu Bankowi Polskiemu i innym bankom w zakresie czynności kontroli dewizowej wykonywanej na podstawie przepisów Prawa dewizowego.
Banki, organy państwowe i osoby, którym ujawniono wiadomości stanowiące tajemnicę bankową, są obowiązane wykorzystać te wiadomości wyłącznie w granicach upoważnienia.
Banki mogą, wspólnie z bankowymi izbami gospodarczymi, utworzyć instytucję do zbierania i udostępniania bankom informacji o wierzytelnościach oraz o obrotach i stanach rachunków bankowych w zakresie, w jakim informacje te są potrzebne w związku z udzielaniem kredytów, pożyczek pieniężnych, gwarancji bankowych i poręczeń.
Bank ponosi odpowiedzialność za szkody wynikające z ujawnienia tajemnicy bankowej i wykorzystania jej niezgodnie z przeznaczeniem.
Bank nie ponosi odpowiedzialności za szkodę wynikającą z ujawnienia tajemnicy bankowej przez osoby i instytucje upoważnione przez ustawę do żądania od banków udzielania informacji stanowiących tajemnicę bankową.
Bank jest obowiązany przeciwdziałać wykorzystywaniu swojej działalności dla celów mających związek z przestępstwem lub w celu ukrycia działań przestępczych.
W razie uzasadnionego podejrzenia zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, bank zawiadamia o tym prokuratora.
Bank jest obowiązany do prowadzenia rejestru wpłat gotówkowych powyżej określonej kwoty oraz danych o osobach dokonujących wpłaty i na których rzecz wpłata została dokonana.
Bank nie ponosi odpowiedzialności za szkodę, która może wyniknąć z wykonania w dobrej wierze obowiązków W takim przypadku, jeżeli okoliczności nie miały związku z przestępstwem lub ukrywaniem działań przestępczych, odpowiedzialność za szkodę wynikłą ze wstrzymania czynności bankowych ponosi Skarb Państwa.
Bank w zakresie swojej działalności może wydawać ogólne warunki umów lub regulaminy określające:
1) warunki otwierania i prowadzenia rachunków bankowych,
2) rodzaje udzielanych kredytów oraz warunki umów kredytu i umów pożyczki,
3) warunki udostępniania skrytek sejfowych,
4) warunki wykonywania innych czynności usługowych banku.
Bank może pobierać prowizje z tytułu wykonywanych czynności bankowych oraz opłaty za wykonywanie innych czynności, w tym także opłaty za przygotowanie, sporządzenie i przekazanie informacji stanowiących tajemnicę bankową uprawnionym przez ustawę osobom, organom i instytucjom, z wyłączeniem przypadków, gdy udzielenie informacji następuje na żądanie:
1) sądu lub prokuratora w związku z toczącą się sprawą karną lub karną skarbową przeciwko osobie fizycznej, będącej stroną umowy,
2) prokuratora w sprawach dotyczących wykorzystywania działalności banków do celów mających związek z przestępstwem, 3) osób upoważnionych uchwałą Komisji Nadzoru Bankowego oraz inspektora nadzoru bankowego.
Bank jest obowiązany ogłaszać w miejscu wykonywania czynności, w sposób ogólnie dostępny, stosowane stawki oprocentowania środków na rachunkach bankowych, kredytów i pożyczek, a także stawki prowizji i wysokość opłat, terminy kapitalizacji odsetek oraz stosowane kursy walutowe.
Sprawy sporne wynikające ze stosunków między Narodowym Bankiem Polskim a innymi bankami na tle:
1) rezerwy obowiązkowej,
2) rozrachunków międzybankowych,
3) obrotu papierami wartościowymi
- rozpoznaje Sąd Wojewódzki w Warszawie - Sąd Gospodarczy.
Zrzeszanie i łączenie się banków
Banki krajowe, działające w formie spółki akcyjnej, mogą łączyć się w bankowe grupy kapitałowe.
Bankową grupę kapitałową stanowi grupa banków zorganizowanych w ten sposób, że bank zwany "bankiem dominującym" jest właścicielem akcji innego banku lub banków, zwanych "bankami zależnymi", dających ponad 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu każdego banku zależnego.
Bankowa grupa kapitałowa powstaje w drodze umowy, przy czym okres jej trwania nie może być krótszy niż 5 lat.
Bank zależny nie może być akcjonariuszem banku dominującego.
Bank zależny, który w dniu zawiązania bankowej grupy kapitałowej posiada akcje banku dominującego, jest obowiązany do ich zbycia w terminie 6 miesięcy od dnia zgłoszenia do rejestru handlowego umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej.
Bank zależny nie może nabywać na swój rachunek ani przyjmować w zastaw akcji banku dominującego, z wyjątkiem nabycia akcji w trybie postępowania egzekucyjnego na zaspokojenie roszczeń banku zależnego. Bank zależny obowiązany jest zbyć nabyte akcje banku dominującego w terminie 6 miesięcy od dnia ich nabycia.
Bank dominujący nie może być podmiotem powiązanym kapitałowo i organizacyjnie z innym bankiem krajowym jako podmiot zależny.
Bank może należeć do jednej bankowej grupy kapitałowej; nie wyłącza to prawa banków należących do tej grupy do nabywania akcji innych banków, w tym banków tej samej grupy.
Bank należący do bankowej grupy kapitałowej odpowiada jak poręczyciel za zobowiązania pozostałych banków należących do tej grupy, proporcjonalnie do wartości nominalnej posiadanych akcji w kapitałach akcyjnych tych banków na dzień powstania danego zobowiązania.
W przypadku rozwiązania umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej lub wystąpienia danego banku z tej grupy, przepis ust. 1 stosuje się do zobowiązań powstałych w okresie przynależności banku do bankowej grupy kapitałowej.
Począwszy od dnia konsolidacji sprawozdań finansowych, przy ustalaniu norm i granic określonych ustawą, bankowa grupa kapitałowa traktowana jest w taki sposób, jakby stanowiła jeden bank.
Dniem konsolidacji sprawozdań finansowych jest pierwszy dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym właściwy organ banku dominującego zatwierdził pierwsze skonsolidowane sprawozdanie finansowe.
Banki należące do tej samej bankowej grupy kapitałowej używają nazw i znaków firmowych wskazujących na przynależność do tej grupy.
Płynność płatnicza każdego banku należącego do bankowej grupy kapitałowej jest gwarantowana przez wszystkie pozostałe banki tej grupy.
Umowa pomiędzy bankami o powołaniu bankowej grupy kapitałowej powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności:
1) bank dominujący i banki zależne,
2) okres, na jaki została zawarta,
3) liczbę akcji oraz ich wartość i liczbę głosów wynikających z akcji banków zależnych, będących własnością banku dominującego,
4) liczbę akcji oraz ich wartość i liczbę głosów akcji banków zależnych wzajemnie posiadanych przez te banki,
5) nazwy i znaki wskazujące na przynależność do grupy,
6) zasady i tryb realizacji obowiązku gwarantowania bieżącej płynności płatniczej każdego banku należącego do tej grupy,
7) zasady i tryb uzgadniania polityki finansowej i operacyjnej grupy,
8) warunki wystąpienia z grupy.
Umowa o powołaniu bankowej grupy kapitałowej może przewidywać powołanie rady bankowej grupy kapitałowej oraz określać jej skład, kompetencje i sposób działania.
Zmiana umowy lub rozwiązanie bankowej grupy kapitałowej wymaga do swej ważności uchwał walnych zgromadzeń banków należących do tej grupy.
O zawiązaniu bankowej grupy kapitałowej zarząd banku dominującego ogłasza w pismach przeznaczonych do ogłoszeń oraz w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Ogłoszenia powinny zawierać w szczególności:
1) datę zawarcia umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej,
2) istotne postanowienia umowy,
3) datę zgłoszenia umowy do rejestru handlowego,
4) firmy i siedziby banków należących do bankowej grupy kapitałowej,
5) liczbę i wartość nominalną akcji banku dominującego,
6) liczby i wartości nominalne akcji banków zależnych, ze wskazaniem liczby i wartości nominalnej akcji objętych przez bank dominujący oraz liczby głosów, przysługujących bankowi dominującemu na walnych zgromadzeniach akcjonariuszy banków zależnych.
Najpó¼niej na miesiąc przed dniem wejścia w życie umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej bank dominujący zawiadamia Komisję Nadzoru Bankowego i Ministra Finansów o powołaniu takiej grupy.
Do zawiadomienia, bank dominujący załącza umowę o powołaniu bankowej grupy kapitałowej. O każdej zmianie umowy bank dominujący zawiadamia Komisję Nadzoru Bankowego i Ministra Finansów nie pó¼niej niż po upływie 14 dni od dokonania zmiany.
O ile umowa nie stanowi inaczej, zbycie pakietu mniejszościowego akcji banku zależnego oraz akcji banku dominującego, należącego do bankowej grupy kapitałowej, innym podmiotom niż należące do bankowej grupy kapitałowej nie powoduje wygaśnięcia uprawnień i zobowiązań bankowej grupy kapitałowej ani banków należących do niej, określonych w umowie o powołaniu bankowej grupy kapitałowej oraz w przepisach ustawy.
Obniżenie udziału wartości akcji banku zależnego, będącego własnością banków należących do bankowej grupy kapitałowej, w kapitale akcyjnym tego banku jest nieskuteczne wobec jego wierzycieli.
Umowa o powołaniu bankowej grupy kapitałowej rozwiązuje się:
1) po upływie terminu, na jaki została zawarta,
2) po wypowiedzeniu umowy przez bank dominujący
- nie wcześniej jednak niż po upływie terminu określonego w art. 113 ust. 3.
Rozwiązanie umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej następuje w ostatnim dniu roku obrotowego, nie wcześniej jednak niż po upływie 6 miesięcy od dnia wypowiedzenia.
Do dnia rozwiązania umowy o powołaniu bankowej grupy kapitałowej bank dominujący wykonuje prawo do liczby głosów na walnych zgromadzeniach akcjonariuszy banków zależnych, wynikających z tej umowy.
Banki mogą zrzeszać się w bankowe izby gospodarcze.
Banki mogą na podstawie umowy zrzeszać się z innymi bankami.
W umowie banki zrzeszające mogą upoważnić jeden z banków zrzeszonych do:
1) reprezentowania wspólnych interesów zrzeszonych w nim banków, w szczególności wobec Komisji Nadzoru Bankowego,
2) gromadzenia dobrowolnych lokat banków, między innymi dla zabezpieczenia ich płynności płatniczej,
3) zaciągania kredytu refinansowego w imieniu banków zrzeszonych,
4) realizowania przedsięwzięć gospodarczych we wspólnym interesie zrzeszonych banków,
5) podejmowania innych działań przewidzianych w ustawie lub w umowie.
Utworzenie zrzeszenia podlega zgłoszeniu Komisji Nadzoru Bankowego, której przekazywana jest także umowa zrzeszenia.
Prezesi zarządów banków tworzą radę zrzeszenia.
Zakres i tryb działania rady zrzeszonych banków oraz wykonywania jej uchwał określa umowa.
Banki w formie spółki akcyjnej mogą łączyć się ze sobą.
Do łączenia się banków w formie spółki akcyjnej stosuje się przepisy Kodeksu handlowego. Bank utworzony w wyniku połączenia powinien spełniać wymagania obowiązujące przy tworzeniu banku.
Połączenie przez przeniesienie majątku banku na inny bank w zamian za akcje wymaga zgody Komisji Nadzoru Bankowego.
Fundusze własne i gospodarka finansowa banków
W celu zapewnienia bezpieczeństwa ekonomicznego banki są obowiązane posiadać fundusze własne, dostosowane do rozmiaru prowadzonej działalności.
Funduszami własnymi banku są:
1) fundusze podstawowe,
2) fundusze uzupełniające.
Funduszami podstawowymi, w zależności od formy prawnej banku, są: fundusz statutowy, wpłacony i zarejestrowany kapitał akcyjny i fundusz udziałowy oraz inne fundusze (kapitały) tworzone z zysku po opodatkowaniu, z nadwyżek osiągniętych przy wydawaniu akcji powyżej ich wartości nominalnej i uiszczanych przez akcjonariuszy dopłat oraz fundusz zasobowy w banku spółdzielczym, które zgodnie z ustawą i statutem mogą być wykorzystane wyłącznie na pokrycie strat bilansowych banku, oraz fundusz ogólnego ryzyka na nie zidentyfikowane ryzyka działalności bankowej.
Za zgodą Komisji Nadzoru Bankowego funduszami uzupełniającymi banku mogą być w szczególności:
1) przyjęte przez bank na okres co najmniej 5 lat środki pieniężne, które zgodnie z umową nie mogą być wcześniej wycofane z banku i w razie upadłości banku lub jego likwidacji będą podlegać zwrotowi w ostatniej kolejności, przy czym uwzględniona kwota nie może być wyższa niż 50% funduszy podstawowych i w ciągu ostatnich 5 lat trwania umowy będzie corocznie pomniejszana o 20% jej wartości początkowej; w przypadku przyjęcia środków w walucie obcej będą one przeliczone na złote, według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, w dniu zawarcia umowy,
2) fundusz z aktualizacji wyceny majątku trwałego dokonywanej na podstawie odrębnych przepisów.
Komisja Nadzoru Bankowego:
1) może określać, w drodze uchwały, inne pozycje bilansu banku zaliczane do funduszy uzupełniających oraz warunki i tryb ich zaliczenia,
2) określa, w drodze uchwały, tryb i warunki zaliczenia, o którym mowa w ust. 4.
Komisja Nadzoru Bankowego może określać, w drodze uchwały, pozycje bilansu banku podlegające potrąceniu przy wyliczaniu jego fu
|
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.
Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.
Brak ocen.
|
|
|
|
