Mapa Serwisu
|
| Jakie znasz instrumenty polityki pieniężnej banku centralnego? |
|
Admin1 dnia marzec 21 2007 19:27:33
|
Jakie znasz instrumenty polityki pieniężnej banku centralnego?
Do instrumentów polityki pieniężnej banku centralnego zalicza się: politykę rezerw obowiązkowych, operacje otwartego rynku oraz polityka zmian stopy redyskontowej, dzięki którym Bank Centralny może wpływać na płynne rezerwy banków komercyjnych.
Polityka rezerw obowiązkowych- utrzymanie rezerw w gotowce i rezerw w banku centralnym ma na celu zapewnienie wypłacalności banków handlowych, ale nie tylko. Relacja miedzy rezerwami banków handlowych a wkładami ich klientów ma ważne znaczenie w kształtowaniu ilości pieniądza w obiegu. Zobowiązując banki handlowe do podwyższenia lub obniżenia tej relacji, która nazywa się relacja rezerw obowiązkowych, bank centralny może skłaniać banki handlowe do zawężania lub rozszerzania akcji kredytowej. Podwyższenie wska¼nika rezerw obowiązkowych zmusza banki handlowe do utrzymywania większej części aktywów w formie gotówki lub w postaci nieoprocentowanych wkładów w banku centralnym. Aktywa te nie mogą być przeznaczone na działalność kredytowa i proces kreacji pieniądza ulega zahamowaniu. Aktywność gospodarcza kurczy się i dochody społeczeństwa spadają Jest na odwrót, gdy b.c. nakazuje zmniejszenie wska¼nika rezerw obowiązkowych Dodatkowe wolne fundusze banki przeznaczają na dodatkowe kredyty. Powstają nowe wkłady tzw. wkłady pochodne, i ilość pieniądza w obiegu wzrasta. Działalność gospodarcza ożywia się, dochody społeczeństwa wzrastają Pewna zaleta omawianego instrumentu jest to, ze jego stosowanie oddziałuje na płynność banków, bez wpływu na poziom rynkowej stopy procentowej. Działa tu tylko efekt ilościowy, bez występowania efektu cenowego. Ujemna strona zmian wska¼nika rezerw obowiązkowych jest to, ze bankom nie jest łatwo dostosować się do nowego wymaganego wska¼nika Z pewnością nie jest to instrument szybkiego działania. Wśród ekonomistów przeważa opinia, ze nie jest to najlepszy instrument polityki monetarnej.
r=(R/D)*100 r- stopa rezerw, R-rezerwa obowiązkowa, D-depozyty.
Polityka zmian stopy redyskontowej (powszechnie nazywanej stopa dyskontowa)- każdy bank handlowy ma prawo zaciągnąć pożyczkę w banku centralnym. Zaciągnięcie pożyczki polega na sprzedaży bankowi centralnemu weksli handlowych wykupionych od klientów. Sprzedaż bankowi centralnemu następuje według określonej ceny, która jest stopa redyskontowa. Nie chodzi jednak o odsprzedanie wyłącznie weksli handlowych. W grę wchodzi cały wachlarz krótkoterminowych papierów wartościowych Jeżeli b.c. zwiększa stopę redyskontowa, to banki handlowe korzystające z pożyczek od b.c. musza również zwiększyć stopy procentowe udzielanych kredytów chcąc osiągać zyski. Powoduje to zmniejszenie akcji kredytowej i zmniejszenie pieniądza w obiegu. W odwrotnym przypadku, gdy b.c. zmniejsza stopę redyskontowa, banki handlowe mogą również bez strat obniżyć stopy procentowe kredytów co powoduje zwiększenie ilości pobieranych kredytów Na brak skuteczności polityki redyskontowej wpływają międzynarodowe ruchy kapitałów krótkoterminowych Zwyżka stopy redyskontowej wywołuje wzrost rynkowych stop procentowych. Z zagranicy napływają kapitały do banków krajowych, ich rezerwy wzrastają, tak ze nie musza uciekać się do pomocy banku centralnego.
Polityka otwartego rynku- w krajach kapitalistycznych skarb państwa emituje papiery wartościowe, zaciągając w ten sposób kredyt u społeczeństwa Kosztem kredytu jest stopa oprocentowania walorów państwowych. Właścicielami walorów państwowych mogą być również banki. Dla nich jest to alternatywny sposób lokaty aktywów w stosunku do udzielanych kredytów Transakcjami kupna i sprzedaży państwowych papierów wartościowych zajmuje się bank centralny. Handel dotyczy głownie walorów krótkoterminowych (tych jest najwięcej). Stopa procentowa po jakiej są realizowane operacje otwartego rynku, bo tak się one nazywają, ma duży wpływ na sytuacje finansowa kraju. Kupno i sprzedaż państwowych papierów wartościowych oddziałuje na ilość krążącego pieniądza w kraju. Jeżeli b.c. kupuje weksle skarbowe, to wskutek tego zwiększają się rezerwy gotówkowe banków handlowych ponieważ pieniądze, które b.c. zapłacił za te papiery wartościowe zasilają gospodarkę i ludność i trafiają do banków handlowych jako wkłady Dokładnie przeciwnie jest wtedy, gdy b.c. sprzedaje weksle skarbowe. Operacje otwartego rynku jako środek polityki finansowej maja spore zalety. Ważną zaleta jest to, ze operacje kupna i sprzedaży weksli, a zatem zmiany podaży pieniądza inicjuje b.c. Sprzedaje lub kupuje tyle papierów wartościowych ile uznaje za pożądane z punktu widzenia celów polityki monetarnej. Jest to dość precyzyjny instrument kształtowania podaży pieniądza Druga zaleta jest to, ze operacje otwartego rynku mogą być dokonane w dowolnej skali. To, czy podaż weksli zmienia się, zależy od woli b.c.
Okazuje się, ze mechanizm rynkowy nie zapewnia racjonalnego przepływu strumieni finansowych w gospodarce. Niezbędne jest wykorzystanie środków administracyjnych, oddziałujących na zjawiska finansowe bezpośrednio, zgodnie z preferencjami centralnej władzy monetarnej. Do bezpośrednich instrumentów sterowania bankami należą przede wszystkim: kontrola rozmiarów udzielonych pożyczek, kontrola stop procentowych i polityka selektywnych wska¼ników rezerwowych.
|
|
|
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
|
|
|
Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.
Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.
Brak ocen.
|
|
|
|
